سرمایه گذاری چیست؟

سرمایه گذاری(به انگلیسی: investment) به معنی گذاشتن پول در چیزی با انتظار سود از آن است. به طور دقیق تر سرمایه گذاری تعهد پول یا سرمایه برای خرید مالی وسایل یا دارائی‌های دیگر، به منظورمنفعت برگشتهای سودمند ومفید در قالب بهره، سودسهام یا قدردانی از ارزش وسایل (منافع سرمایه) است. آن وابسته به پس انداز یا کاهشمصرف است. سرمایه گذاری در بسیاری ناحیه‌های اقتصادی مثل حوزه مدیریت کسب وکاریادارائی و مالیه اعم از خانواده‌ها، بنگاهها یا دولتها مورد بحث قرار می‌گیرد. یک سرمایه گذاری شامل انتخاب توسط یک شخص یا یک سازمان مثل پانسیون سرمایه حقوق بازنشستگی، بعد ازتجزیه وتحلیل یا اندیشه برای گذاشتن یا قرض دادن پول در یک چرخه، وسیله یا دارائی مثل مال، کالا، ذخیره، اوراق قرضه، مشتقات مالی(برای نمونه آتیه‌هاوانتخابها)، یا دارائی خارجی نام گذاری شده در پول خارجی، که سطحی از ریسک معین می‌کند وامکان برگشتهای تولید را در یک دوره از زمان فراهم می‌کند. سرمایه گذاری با ریسک کمتر ازجمع عمومی رخ می‌دهد.  

 

سرمایه گذاری که کاملاً تحلیل شده نباشدمی تواند ریسک آن زیاد باشد نسبت به سرمایه گذاری مالک زیراامکان خسارت در حدود کنترل مالک نیست. تفاوت بین سفته بازی و سرمایه گذاری می‌تواند دقیق و باریک باشد. آن وابسته به سرمایه گذاری است که مالک به آن فکر می‌کند خواه هدف قرض منابع به شخص دیگر برای هدف اقتصادی است یا نه. درموردی از سرمایه گذاری به جای ذخیره کالای تولید شده یا معادل شده پول آن، سرمایه گذار انتخاب می‌کند به منظوراستفاده آن کالا، تولید کند یک کالای بادوام برای مصرف کننده یا تولید کننده، یا با قرض دادن کالای ذخیره شده اصلی به دیگری در مبادله برای بهره یا یک سهم از سود. در اولین مورد، شخص تولید می‌کند کالاهای بادوام مصرف کننده با امیدی که خدمات کالا باعث می‌شود که زندگیش بهتر شود. در حالت دوم شخص می‌آیدبه سوی یک بازرگان به منظوراستفاده منابع برای تولید کند کالاها و خدمات را برای دیگران به امید یک فروش سود آور. حالت سوم یک وام دهنده را توصیف می‌کند و چهارم یک سرمایه گذاررا در یک سهم از کسب وکارتوصیف می‌کند. درهرحالت مصرف کننده یک دارائی با دوام یا سرمایه گذاری دست می‌آورد، و برای آن دارائی بوسیله ثبت یک بدهی معادل حساب می‌شود. با گذشت زمان هردوکالاها و نرخهای بهره تغییر می‌کند، همچنین ارزش دارائی و بدهیها تغییر می‌کند. یک دارائی معمولاً خریداری شده یا به طورمعادل یک در یک بانک سپرده ساخته می‌شود، به امید آنکه یک عملکردی در آینده یا بهره‌ای از آن بدست آید. کلمه موجب درلاتین VESTIS به معنی ظاهر است، وبه عمل گذاشتن چیزها(پول یه خواسته دیگر نسبت به منابع) در بسته‌های دیگر برمی گردد. معنی اساسی این اصطلاح این است که یک دارائی نگهداری شده برای اینکه مقداری برگشت یا منافع سرمایه دارد. آن یک دارائی است که به منظوربرگشتهای داده شده بدون هیچ کاری روی دارائی انتظار داریم. اصطلاح سرمایه گذاری به طور معادل در علم اقتصاد ودر امور مالی استفاده می‌شود. اقتصاد دانان به یک سرمایه گذاری واقعی(مثل یک ماشین یا خانه) ارجاع داده می‌شوند، وقتی که اقتصاددانان مالی برمی گردند به یک دارائی مالی مثل پول که گذاشته می‌شود در بانک یا بازار برای این است که ممکن سپس برای خرید یک دارائی واقعی استفاده شود.

'در علم اقتصاد یا اقتصاد کلان'

در تئوری اقتصادیادراقتصاد کلان، سرمایه گذاری مقدار خریداری شده ازکالاها که در واحدزمان است که مصرف نمی‌شوند اما برای تولید آینده استفاده می‌شوند برای نمونه شامل راه آهن یا ساختمان کارخانه. سرمایه گذاری در سرمایه انسانی شامل هزینه‌های مدرسه بیشتر یا تمرین روی کاراست. صورت برداشتن از سرمایه گذاری به گردآوری صورت موجودی از کالاها برمی گردد. آن می‌تواند مثبت یا منفی باشد، ومی تواند متمایل یا غیر متمایل باشد. در اندازه گیری درامد ملی و ستانده، سرمایه گذاری ناخالص (معرفی شده بوسیلهvariable I)) یک جزء ازتولید ناخالص ملی(GDP)است، که درفرمول GDP = C + I + G + NXمشخص شده که در آنC مصرف، G مخارج دولت وNXصادرات خالص است. بنابر این سرمایه گذاری عبارت است ازهرچیزی که باقی می‌ماندازمخارج کل بعد ازتفریق مصرف، مخارج دولت و صادرات خالص(I = GDP - C - G - NX). سرمایه گذاری ثابت شده غیر مسکونی(مثل کارخانه‌های جدید)و سرمایه گذاری مسکونی(خانه‌های جدید)ترکیب می‌شوند با صورت موجودی سرمایه گذاری به منظور ساختن. سرمایه گذاری خالصکاهش استهلاک از سرمایه گذاری ناخالص است. سرمایه گذاری ثابت شده خالص ارزش افزایش خالص در ذخیره سرمایه هر سال است. درسرمایه گذاری ثابت شده، مخارج درطی یک مدت از زمان (هر سال)سرمایه نیست. بعد زمانی سرمایه گذاری ازآن یک جریانمی سازد. در مقایسه، سرمایه یک ذخیره‌است که از جمع کردن سرمایه گذاری خالص در یک نقطه از زمان(مثلاً ۳۱ دسامبر) بدست می‌آید. سرمایه گذاری اغلب مدل نقاشی شده‌ای به صورت یک تابع از درامد ونرخهای بهره‌است، توسط رابطه (I = f(Y, r. مشخص شده. یک افزایش در درامد تشویق می‌کندبه سرمایه گذاری بیشتر، را در حالی که یک نرخ بهره بالاتر ممکن تشویق نکند سرمایه گذاری به طوری که آن گرانترمی‌شود با قرض کردن پول. حتی اگر یک بنگاه برای استفاده کردن سرمایه‌های خودش در یک سرمایه گذاری انتخاب کند، نرخ بهره یک هزینه فرصت از برای به کار انداختن این سرمایه‌ها به جای قرض بیرونی مقداری از پول برای آینده معرفی می‌کند.

'سرمایه گذاری وابسته به تجارت از یک بنگاه-اداره کسب وکار'

تصمیم سرمایه گذاری(همچنین دانستن اندازه بودجه سرمایه)یکی از تصمیمات اساسی از حوزه کسب وکار است:مدیران تعیین می‌کنند ارزش سرمایه گذاری دارائی‌های ی که یک واحدکسب وکار درحدود کنترل یا تصرفش تعهد می‌کند. این دارائی ممکن فیزیکی باشد(مثل ساختمانها یا ماشین آلات)، لمس ناپذیر و نامحسوس(مثل حق ثبت اختراع، نرم‌افزار، سرقفلی)یا مالی(می بینید در زیر). دارائی‌ها استفاده می‌شوندبرای تولید جاری درآمدی که اغلب با هزینه‌های یا جریانهای ویژه همراه شده. مدیر باید معین کندارزش حال خالص سرمایه گذاری را به منظورتعهد استفاده مثبت هزینه از سرمایه حاشیه‌ای که با ناحیه ویژه از کسب وکار همراه شده. دراصطلاح دارائی، مالی اغلب سهام قرضه فروش رفتنی مثل ذخیره یک شرکت (یک سرمایه گذاری منصفانه) یا اوراق قرقه(یک بدهی سرمایه گذاری)وجود دارد. گاهگاهی هدف از سرمایه گذاری تولیدجریانهای نقدی آینده‌است در صورتی که به طرف دیگرهدف از منفعت ممکن دسترسی به دارائی بیشتربوسیله نظارت کردن یا تاثیر روی عملکرد یک شرکت دوم باشد(سرمایه). بنگاههای کسب وکار یا سازمانها سرمایه‌های سرمایه گذاران را در قالب انصافها و بدهی ها(جمعاً معروف به ساختار)بالا می‌برندو بیشترآن را به کارمی اندازد در طرحهای سرمایه گذاری متنوع توسط به دقت آنالیز کردن عملکردهای درست برای تلاقی بیرونی تعهداتشان مربوط به خرید از دارائی‌هایی که سودهای بلند مدت برا ی آنها فراهم می‌آورند.

'در دارائی'

دردارائی، تعهد سرمایه‌ها بوسیله خریدسهام قرضه یا موارد پولی دیگر یا دارائی‌های کاغذی(مالی) در بازارهای پولی یا بازارهای سرمایه‌ای یا در دارائی‌های واقعی قابل تغییر منصفانه مثل طلا یا کلکسیون است. ارزیابی روشی است برای تشخیص اینکه یک پتانسیل سرمایه گذاری برابر با قیمت آن است.عملکردهای سرمایه گذاری طیف عملکرد ریسک را دنبال می‌کنند. نوعی از سرمایه گذاری‌های مالی سهم‌ها، سرمایه گذاری منصفانه دیگر، واوراق قرضه، شامل اوراق قرضه نام گذاری شده درپولهای رایج خارجی) شامل می‌شود. این دارائی‌های مالی هستند پس انتظار داریم درآمد یا جریانهای نقدی مثبت آیندهرا فراهم آورند وممکن است با افزایش یا کاهش در ارزش بازده سرمایه گذار سودببرد یا ضررکند. تجارت در خواسته‌های ممکن یا سهام قرضه مشتق جریانهای نقدی انتظار داشته مثبت آینده را در برندارد، و بنابراین دارائی‌های بررسی نشده یا اگر بخواهیم دقیق شویم، سهام قرضه یا سرمایه گذاری‌ها را. با این وجود، از وقتی که جریانهای نقدی آنها به طور نزدیک وابسته شدن(یا هدایت شدن)آن سهام قرضه ویژه، آنها اغلب در مورد سرمایه گذاری‌ها مطالعه می‌کنند یا بحث می‌کنند. سرمایه گذاری اغلب به طورغیرمستقیم از میان واسطه‌ها، مثل بانکها، سرمایه‌های متقابل، سرمایه‌های بازنشستگی، شرکتهای بیمه، طرح سرمایه گذاری جامع وسرمایه گذاری ساخته می‌شوند. اگرچه جزئیات شیوه‌ای و قانونی آنها فرق دارد. یک واسطه عمومی می‌گوید که یک سرمایه گذاری استفاده از پول افراد زیادی است. هر کدام از آنها یک ادعا علیه واسطه را تحمل کردند. در دارائی شخصی، پول استفاده شده به منظور خریدسهم‌ها، گذاشتن درطرح سرمایه گذاری جامع یا استفاده شده به منظور خرید هر دارائی که یک رکن ازخطر سرمایه فرض شده یک سرمایه گذاری است.پس اندازدر دارائی شخصی به پول کنار گذاشتن، به طور نرمال دریک اساس قانونی برمی گردد. این فرق مهم است، به طوری که ریسک سرمایه گذاری می‌تواندباعث ضررسرمایه شودوقتی که یک سرمایه گذاری فروخته می‌شود، برخلاف پس اندازکه بیشتر محدود می‌شود. ریسک کاهش ارزش پول ناشی از تورم است. در بسیاری نمونه‌ها دوره پس انداز وسرمایه گذاری استفاده شده قابل مبادله هستند، که این فرق را با هم اشتباه کردند. برای نمونه بسیاری حسابهای سپرده مثل حسابهای سرمایه گذاری بوسیله بانکها برای هدفهای بازاری طبقه بندی شده‌اند:اگرآن نقدی باشدپس آن پس انداز است، اگرارزش آن نوسان پیدا کند پس آن سرمایه گذاری است.

'دارائی واقعی وسیله‌ای برای سرمایه گذاری'

دردارائی واقعی پول سرمایه گذاری شده به منظور خرید دارائی برای هدف نگهداری، فروش یا اجاره برای درآمد استفاده شده ویک اصل از خطر سرمایه‌است.

دارائی واقعی مسکونی

سرمایه گذاری در دارائی واقعی مسکونی فرم رایج تر دارائی واقعی است سرمایه گذاری به وسیله تعدادی از شریک‌ها اندازهخ گیری شده زیرا آن شامل دارائی خریداری شده به منظورمسکن است. در حالتهای زیادی خریدار قیمت خرید کاملی برای یک دارائی ندارد وباید یک وام دهنده مثل بانک، شرکت دارائی یا وام دهنده خصوصی استخدام کند. افراد کشورهای مختلف سطوح قرض نرمال دارند اما معمولاً آنها در دامنه ۹۰-۷۰ درصد از قیمت خرید افت می‌کنند. در مقابل نوعی دیگر از دارائی واقعی، دارائی واقعی مسکونی حداقل خطر را دارد.

دارائی واقعی تجاری

دارائی واقعی تجاری شامل آپارتمان خانوادگی، ساختمان اداره، مدت خرده فروشی، هتل هل و متل‌ها، انبارها ودارائی‌های تجاری دیگر است. در نتیجه ریسک بالاتر از دارائی واقعی تجاری، نسبت ارزش قرض اجازه داده شده به بانکها و وام دهنده‌های دیگریایین تر است واغلب در دامنه ۷۰-۵۰ درصد افت می‌کنند.

'متنوع سازی(دارائی)'

در دارائی، متنوع سازی به معنی کاهش ریسک به وسیله سرمایه دردارائی‌های متنوع است. اگرارزش دارائی درانجام دادن همزمان به بالا یا پایین انتقال پیدا کند، یک وزارت متنوع شده ریسک کمترازریسک دارائی‌های وزن داده شدهٔ تشکیل دهنده آن دارد، واغلب ریسک کمترازحداقل خطرتشکیل دهنده آن است. بنابراین، هرسرمایه گذار ریسک گریزتاحدی به سمت حداقل تنوع دارد، با سرمایه گذاران ریسک گریزبیشترتنوع کاملاً بیشتر است ازسرمایه گذاران ریسک گریزکمتر. متنوع سازی یکی از دو تکنیک عمومی برای کاهش ریسک سرمایه گذاری است. دیگری دفاع کردن است. آن مهم به یادآوری است که با متنوع سازی تنها کارهابرای سرمایه گذاری دارائی هرفردکاهش می‌یابد. اگر شخصی شروع کند با۱۰۰۰۰ دلار در یک ذخیره وسپس ۱۰۰۰۰ دلار درذخیره دیگربگذارد، آنها ریسک بیشتردارند نه کمتر. تنوع فروش۵۰۰۰ دلار از اولین سرمایه به منظور گذاشته شدن در دوم لازم است. پس ریسک کمتر وجوددارد. دفاع، بوسیله مقایسه، کاهش ریسک بدون فروش هر شغل اصلی. کاهش ریسک توسط تنوع سازی معنی نمی‌دهدکس دیگری ریسک بیشتر دارد. اگرشخص A ۱۰۰۰۰ دلار از یک ذخیره وشخص B ۱۰۰۰۰ دلاراز دیگری، هردوشخص Aو Bریسک آنها کاهش می‌یابد اگرآنها ۵۰۰۰ دلارازدوذخیره را مبادله کنند، بنابراین هرکدام اکنون یک وزارت متنوع شده بیشتر دارد. در زمان حاضر فرصت های سرمایه گذاری متنوعی از طریق بورس اوراق بهادار، بورس کالا و همچنین سایتهای سرمایه گذاری در اختیار سرمایه گذاران ایرانی قرار می گیرد.

'نمونه ها'

نمونه ساده از تنوع سازی بوسیله ضرب النثل تهیه شده«همه تخم مرغهایتان را در یک سبدنگذارید»یعنی«همه سرمایه خودرایکجابه خطرانداختن». همه تخم مرغها درسبدمی‌شکنند. جایگاه هرتخم مرغ در یک سبدمتفاوت تنوع بیشتری دارد. ریسک بیشتری برای ازدست دادن یک تخم مرغ وجود دارد، اماریسک کمتری برای ازدست دادن همه آنهااست. دردارائی، یک نمونه ازوزارت متنوع شده برای نگهداری تنها یک ذخیره‌است. این خطرناک است وآن غیرمعمول نیست که یک ذخیره ساده ۵۰ درصددریک سال پایین بیاید. آن خیلی کمترعمومی است برای یک وزارت که از۲۰ درصد ذخیره‌ها پایین بیایند بلکه بیشتر، وحتی آنهاتصادفی انتخاب شده باشند. اگرذخیره‌های انتخاب شده باشند ازیک صنایع متنوع، نوع و اندازه شرکت(مثل بعضی ازرشد ذخیره‌هاوبعضی ازارزش ذخیره) آن هنوزکمتر محتمل است. تنوع سازی بیشتر می‌تواندبوسیله سرمایه گذاری در ذخیره‌های کشورهای مختلف بدست بیاید، ودرطبقه‌های دارائی مختلف مثل بانکها، اوراق قرضه، دارائی واقعی، غرامت خصوصی، زیربنای اقتصادی وکالاهایی مثل نفت گرم و طلا. بنابراین درنیمه سال ۱۹۷۰، آن بحث شد که تنوع جغرافیایی می‌تواند ریسک بیشتر عملکرد تولید را تعدیل کند. برای سرمایه گذاری یک بنگاه بزرگ توسط کاهش ریسک وزارت کلی زمانی که بعضی ازنرخهای بالاترعملکردپیشنهادشده بوسیله بازارهای بیرونی آسیا و آمریکای لاتین گرفته شده.

'حداکثر تنوع'

مزیتهایی مشخص شده از تنوع، کارشناسان بسیاری حداکثرتنوع راپیشنهاد کردند همچنین بصورت«خرید بازاروزارت»شناخته شده‌است. بدبختانه، تشخیص دادند که وزارت قابل فهم نیست. اولین تعریف می‌آید از مدل نرخ دارائی عمده که بحث می‌کندحداکثر تنوعی که ازخریدبه نسبت سهم همه دارائی‌های موجود آمده. این عقیده اساسی شاخص سرمایه‌هااست. یک ایرادبرآن وارد است آن به معنی خودداری سرمایه گذاری مانندآتیه‌هایی که موجوددرعرضه خالص صفراست. دیگراین که آن وزارت بوسیله سهام قرضه که به بازارمی آید معین می‌شود، به جای ارزش اقتصادی اساسی. در نهایت خرید به نسبت سهم‌ها به معنی آن است که اضافه وزن وزارت هر دارائی که بیش ازاندازه بهاداده شده، وکم وزن هردارائی که کم بهاداده شده‌است. این سطراز بحث راهنمایی می‌کند به وزارتهایی که وزن داده شده‌اند برطبق برخی ازتعریفها از«ردپای اقتصادی»مثل دارائی‌های اساسی کل یاجریان نقدی سالیانه. برابری ریسک اندیشه یک چاره‌است. این دارائی‌های وزنی نسبت به ریسک معکوس هستند، بنابراین وزارت ریسک برابر درهمه طبقه‌های دارائی دارد. این برای هردودرزمینه‌های نظری موجه‌است، وبابحث عملی ریسک آینده به منظورپیش بینی ارزش بازارآینده یا ردپای اقتصادی آسان است.

'مشکلات سرمایه گذاری در ایران'

مشکلات سرمایه گذاری در ایران را ب صورت خلاصه می توان به گروه های زیر خلاصه کرد: 1. سرمایه اجتماعی: سطح اعتماد در سال های اخیر به شدت کاهش پیدا کرده است و افراد بدون دادن تضمین های کافی حاضر به سرمایه گذاری در کاری نمی‌گردند. 2. سیستم حقوقی: پرهیز از هرگونه سرمایه گذاری که ممکن است منجر به اختلاف در میان سرمایه گذاران گردد امری کلیدی است. به دلیل تاخیر موجود در سیستم قضایی ایران همه خواهان حداکثر پرهیز از مشکلات هستند 3. شنسایی فرصت ها: به جر فرصت هایی که به صورت عمومی و از طریق اوراق سرمایه گذاری به اطلاع مردم می رسند سایر فرصتها پنهان است و مردم از ان ها مطلع نمی‌گردند. برای مشکلات بالا راه حل های مختلفی در زمان حاضر توسط مراجع مختلف معرفی شده است که مهمترین آنان عبارتند از: 1. تضمین های دولتی و یا نهادهای دولتی در زمینه مشکلات مختلف 2. مشاوران حقوقی شرکت ها که هر چند در سال های اخیر رشد داشته است اما نتوانسته است چندان موفق باشد. 3. شرکت های اعلام فرصت های سرمایه گذاری:این شرکت ها هر چند در آغاز راه خود قرار دارند اما تلاش های فراوانی را برای جمع اوری سرمایه های خرد مردمی و انجام پروژه های محتلف از این طریق دارند. نمونه های این سایت ها عبارتند: http://fipiran.com/MFCenter.aspx و http://www.investiniran.ir/default.htm و http://www.daratarin.com/ و www.raafe.com

منبع: ویکی پدیا